خدایا ! کمکم کن

چه بگویم ؟ وقتی نمی دانم چه باید گفت ...

چه بنویسم وقتی دستانم توان نوشتن ندارد .

با بغض هایی که راه گلویم را بسته چگونه فریاد برآورم ؟

فریاد برآورم و بگویم خسته ام !

کاش می توانستی این همه غم و اندوه را در چشمانم ببینی .

کاش رویت را بر نمی گرداندی ...

کاش در چشمان من نگاه می کردی و دردم را می دیدی . 

کاش می فهمیدی دنیایی از اندوه در دل . و هزاران حرف نگفته بر لب و دریایی

از اشک بر دیده داشتم ...

می دانم هیچ چیز تغییر نخواهد کرد

اما هر روز تلاش می کنم  

هر روز کمی سخت تر از دیروز ...

اما امیدوارم چرا که میدانم آن کسی که این دوری را برای ما رقم زده است، حواسش به ما هست.

پس تنها خواهم گفت:

خدایا ! کمکم کن