| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | |||
| 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
| 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
| 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
| 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
بهار آمد ، بهار من نیامد
گل آمد گُلعذار من نیامد
برآوردند سر از شاخ ، گل ها
گلی بر شاخسار من نیامد
چراغ لاله روشن شد به صحرا
چراغ شام تار من نیامد
جهان در انتظار آمد به پایان
به پایان انتظار من نیامد
| سلامی چو بوی خوش آشنایی | بدان مردم دیده روشنایی | |
| درودی چو نور دل پارسایان | بدان شمع خلوتگه پارسایی | |
| نمی‌بینم از همدمان هیچ بر جای | دلم خون شد از غصه ساقی کجایی | |
| ز کوی مغان رخ مگردان که آن جا | فروشند مفتاح مشکل گشایی | |
| عروس جهان گر چه در حد حسن است | ز حد می‌برد شیوه بی‌وفایی | |
| دل خسته من گرش همتی هست | نخواهد ز سنگین دلان مومیایی | |
| می صوفی افکن کجا می‌فروشند | که در تابم از دست زهد ریایی | |
| رفیقان چنان عهد صحبت شکستند | که گویی نبوده‌ست خود آشنایی | |
| مرا گر تو بگذاری ای نفس طامع | بسی پادشاهی کنم در گدایی | |
| بیاموزمت کیمیای سعادت | ز همصحبت بد جدایی جدایی | |
| مکن حافظ از جور دوران شکایت | چه دانی تو ای بنده کار خدایی حافظ |
